Van natuur rubber naar EPDM
ETHYLEEN PROPYLEEN DIEEN MONOMEER
EPDM is de afkorting van Ethyleen-Propyleen-Dieen Monomeer, een groep synthetische rubbers of elastomeren. De kunststof is afgeleid van natuurlijk rubber, dat al eeuwenlang wordt afgetapt uit rubberbomen. In de negentiende eeuw ontdekte Charles Goodyear dat vulkaniseren met zwavel zorgt dat de natuurlijke eigenschappen van dit rubber sterk verbeteren. Wanneer tijdens de Eerste Wereldoorlog een tekort aan natuurlijk rubber ontstaat, gaan Duitsland en de Verenigde Staten aan de slag met de productie van synthetisch rubber: het veelzijdige EPDM wordt geboren.
DE FORMULE VAN EPDM
Voor EPDM zijn de drie grondstoffen ethyleen (ook bekend als etheen), propyleen en dieen nodig. Die grondstoffen worden gemengd en er worden andere vulstoffen bij toegevoegd. Vrijwel alle mengsels van synthetisch rubber bevatten namelijk, naast het rubberpolymeer, vulstoffen zoals carbon black (roet), activators, bewerkte oliën en antioxidanten. Daarna wordt het rubbermengsel tot een folie gewalst met een bepaalde dikte en breedte. Tijdens dit kalanderen wordt eventueel ook een drager of onderlaag aangebracht.
In de laatste stap wordt de folie in een autoclaaf op ongeveer 150 °C of in ovens bij 135 °C gevulkaniseerd met bijvoorbeeld zwavel. Door de vernetting (of vulkanisatie) gaat de folie van een plastische naar een elastische toestand. Daarna zijn de elastomeren onsmeltbaar en onoplosbaar. De ontstane rubberen banen, stroken of membranen zijn door dit proces uitstekend bestand tegen weersinvloeden, zoals uv-straling, ozon en grote temperatuurschommelingen.
EPDM-rubber heeft een zeer lange levensduur, is ongevoelig voor chemische stoffen, neemt geen vocht op, kan niet rotten en is Ozon- en UV-bestendig.
EEN REIS DOOR TIJD EN TOEPASSINGEN
EPDM kent nu vele toepassingen, maar wordt in de Eerste Wereldoorlog eigenlijk ontwikkeld als dichtingsmateriaal voor de militaire industrie. Later wordt EPDM ook ingezet in de Amerikaanse hoogbouw als ‘dragende’ dichting van grote glaspanelen, wat zorgt dat begin jaren 1960 ook de eerste EPDM-dakbanen worden ontwikkeld. Inmiddels heeft EPDM zijn weg gevonden als dakbedekking en in gevels wordt het vooral als strookvormige afdichting gebruikt bij geveldoorbrekingen en aansluitingen.
Omdat EPDM flexibel en betrouwbaar blijft in alle weersinvloeden en zelfs bij grote temperatuurschommelingen, blijkt het in elk klimaat ideaal voor dakbedekking, gootbekleding, wateropvang en gevelbekleding. Ook wordt EPDM ingezet bij groendaken, recreatiedaken en tuindaken omdat het materiaal van nature wortelvast is. Daarnaast worden EPDM-membranen vaak ingezet in (drink)waterreservoirs en vijvers omdat het geen schadelijke stoffen afgeeft of opneemt.
DUURZAME, MILIEUNEUTRALE DAKBEDEKKING
Bij dakbedekking wordt gewerkt met EPDM-dakbanen, die op locatie aan elkaar worden gelegd en worden verbonden tot een gesloten laag. Wanneer wordt gekozen voor EPDM-membranen, worden de banen via hot bonding in de fabriek aan elkaar verbonden. Zo kan het dak in vrijwel één keer worden afgedicht. Met een EPDM-membraan zijn er minder naden en dus minder risico’s. Bovendien is de dakconstructie dan sneller en effectiever waterdicht.
Er wordt steeds vaker voor EPDM gekozen omdat het milieuvriendelijke dakbedekking is. Het materiaal gaat lang mee – kwalitatieve EPDM-producten hebben een levensduur van ruim vijftig jaar – en blijft elastisch. De productie, verwerking en toepassing van EPDM kan bovendien helemaal energieneutraal gebeuren. Het materiaal is ook volledig te recyclen.
DE GROOTSTE VOORDELEN VAN EPDM
EPDM is een veelzijdige afdichting en kent vele voordelen.
uv- en ozonbestendig
uitermate flexibel
bestand tegen alle weersinvloeden
circulair en recycelbaar
lichtgewicht bouwproduct
uitermate snel te verwerken
worteldoorgroeibestendig
duurzaam
wordt zonder ‘open vuur’ aangebracht
Dutch 
French